---

Opgericht als een bijlage bij het Los Alerces National Park in 1937, met als doel het stroomgebied van de Puelo te beschermen, werd in 1971 het Lago Puelo National Park opgericht als een onafhankelijk reservaat.

Gelegen in het uiterste noordwesten van de provincie Chubut, op de grens van de Republiek Chili, is het het kleinste park in de Patagonische regio en beschermt het de bossen, de steppe en de regio's van de hoge Andes. Het verfraait het met zijn omgeving met de El Bolsón-vallei, vanwaar de Azul-rivier stroomt, naar de delen van de imposante heuvel Piltriquitrón.



Het hele gebied van de Cordillera onderging intense transformaties als gevolg van de werking van gletsjers, die aanleiding gaven tot uitgestrekte en diepe meren, tussen hen en het meer van Puelo. Het water stroomt door de gelijknamige rivier in de Stille Oceaan. Binnen het Nationaal Park, dat in zijn naam is toegeëigend, loopt deze waterlekkage, van een prachtig blauwachtig groen, van noord naar zuid, en sluit aan de westelijke kant aan op het binnenland van het Chileense meer door middel van een korte rivier, en een ander kanaal waar ook de rivier de Epuyén stroomt.



In tegenstelling tot andere Andes-Patagonische bosreservaten, wordt de Puelo Lake Valley gekenmerkt door zijn achterste verbinding en een bijzonder microklimaat, en ligt 200 meter boven zeeniveau. Deze hoogte zorgt voor meer aangename temperaturen, die in de zomer geen sneeuwval veroorzaken, zoals gebruikelijk in bergachtige omgevingen.

Dit warme klimaat is op zijn beurt een van de hoofdoorzaken van een ander onderscheidend kenmerk van het Nationaal Park: de soorten vegetatie die typisch zijn voor de Valdiviaanse jungle, zoals hazelnoot, tique en de ulmo en prachtige witte Ingresqui liaan, die het land uniek maken. naast Lake Puelo. Bovendien vertoont het de meest inheemse flora van de Andes-Patagonische bossen van de regio, zoals de cipressen van de sierra, de coihue, de blauwe doorn, de radal en de arrayan, onder anderen. De rozenbottel, een invasieve exotische plant, treft ook verschillende sectoren van het reservaat.



Lago Puelo is werkelijk een verbazingwekkende rijkdom aan fauna, zoals de met uitsterven bedreigde pudu en huemul, colorado, poema en kleine fret. Onder meer Huala, de vliegende stoomeend, de bandurria, de spechtpython en de zwarte zwaan steken de lucht over. De rivieren en meren van het beschermde gebied worden bewoond door inheemse vissen zoals gekruisigde forel en exotische soorten zoals regenboogforel en gesloten zalm.



Als gevolg van de verwoestende bosbranden ondergaat het grootste deel van het gebied van het Nationaal Park een langzaam herstelproces. Momenteel is het mogelijk om verschillende kliffen te observeren die door deze catastrofe zijn getroffen en die nu gebieden ontdekken zonder vegetatie en die zijn blootgesteld aan erosieve brandstoffen.

Mapuche voorouders



Groepen koks en verzamelaars kunnen zich in het gebied vestigen, zittend op de steppe. Om hun belangrijkste voedsel, de guanaco, te vinden, gebruikten ze instrumenten van steen en been, en in het voorjaar vulden ze hun dieet aan met de ñandú-mensen. Sommige rotstekeningen die laten zien dat deze groepen het bos binnenkomen, vallen op. De rode geometrische figuren, gedrukt op rotsen en muren, lijken mogelijke paden aan te geven. De reeks lijnen, cirkels en stappen vertegenwoordigen onder andere stijlen en motieven die sterk lijken op die in het noordwesten van Patagonië.



Van deze eerste kolonisten dalen de huidige in kaart gebrachte nederzettingen af ​​die momenteel de oostelijke grenzen van het park bewonen, samen met de opvolgers van de eerste kolonisten die de 19e eeuw zullen beëindigen.

In de sector op het beschermde gebied, met een speciale vergunning, kolonisten die productieve activiteiten ontplooien, naast het exploiteren van een provinciale basisschool voor kinderen die in het park wonen.

Diensten:

El Bolsón ligt op 19 km van het park, met alle toeristische diensten.

De volgende keer is er in het park, aan de oevers van het meer, een recreatiegebied met campings: de ene georganiseerd en de andere gratis. Ook bieden sommige toeristische aanbieders tochten over het meer en paardrijden aan.



Hoe:

Volg de nationale route nr. 258, 120 km van San Carlos de Bariloche, en bevindt zich in de stad El Bolsón. Vanuit deze stad heeft u via een secundaire weg toegang tot een van de knikkers van het meer van Puelo, in het Nationaal Park.



La Playita: vlakbij het recreatiegebied, wordt het gebruikt als badplaats vanwege de diepte en temperatuur van het water.

Sendero a Los Hitos: aangezien het een zeer brede route is, ongeveer 9 uur tussen vertrek en terugkomst, zal het nodig zijn om een ​​tent mee te nemen en in het gebied bij de Nationale Gendarmerie te gaan zitten. Dit pad heeft een gemiddelde moeilijkheidsgraad.

Op weg naar de berg Currumahuida: de route duurt 7 uur, heen en terug, maar je kunt niet in de omgeving blijven.

Camino al Turbio door de heuvel El Derrumbe: vanaf de sector genaamd El Desemboque duurt de route zeven uur. Als je kunt kamperen en roken aan het einde van het pad, bij de Ranger-sectie.

Toegangsroute naar Laguna Huemul: gelegen buiten het park, het duurt 6 uur tussen de reis en het ticket, zonder de mogelijkheid om in de stad te blijven.

Pad naar Cerro Plataforma: vanaf de Río Turbio Ranger-sectie duurt het drie uur.

Op weg naar het uitkijkpunt van het meer: ​​na een reis van 800 m en een stijging van 150 m boven het niveau van het meer, biedt het een ongelooflijk uitzicht op de waterlekkage.

---