---

Deze wijk is ontstaan ​​in de tijd van onafhankelijkheid. De hoofdstad is de stad Olmos, gelegen in de vallei met dezelfde naam, 108 km. Ten noorden van de stad Chiclayo en 174 m.s.n.m.; de oude Pan-Amerikaanse snelweg passeert 500 m. Ten oosten van Olmos.

De stad Olmos heeft een zeer oude geschiedenis. Op 27 juni 1573 vaardigde Bernardino Loayza, de Spaanse bezoeker van de districten San Miguel de Piura, Guayaquil en Puerto Viejo, een verordening uit waarin hij regelde om de verschillende inheemse nederzettingen in het Santovelico-gebied te verminderen. Dit is de geboorteakte van de inwoners van Santo Domingo de Olmos.

Het kreeg de naam Olmos omdat de Spanjaarden op het witte hout sloegen dat er in overvloed aanwezig was met Europese iepen.

Maar vóór deze Spaanse stichting vestigden sommige Sechurano-muilezeldrijvers een zetel van de bevolking in de plaats Los Yurnes, vanwaar ze, toen het water schaars was, naar de sector Ficuar verhuisden, waar de inheemse stad Santovelico bestond, waar de Spaanse stichting werd opgericht. Van hieruit maakten ze volgens Olazabal, toen water weer schaars werd, de volgende transfers: aan het einde van de 16e eeuw, naar San Cristóbal; het jaar 1687, naar Cascajal, het jaar 1705, naar Copiz, Filaque sector; tot slot, hetzelfde jaar, naar de huidige locatie van de stad Olmos.



Locatie en grenzen. - Het district Olmos ligt in het uiterste noordwesten van het departement en de provincie Lambayeque, in de natuurlijke regio Chala, hoewel enkele kleine oostelijke sectoren zich in de maritieme Yunga bevinden. De grenzen zijn: naar het noorden en westen, met het departement Piura; in het oosten, met de districten Salas, Motupe, Jayanca en Pacora; in het zuiden, met het district Mórrope.



De inwoners van Olmos kozen voor toerisme als economisch alternatief voor de boeren- en agro-industriële crisis die hen treft. Gelegen op het kruispunt van de wegen die Piura en Chiclayo verbinden met Jaén en Chacahpoyas; Olmos toont voor het eerst zijn imposante rotstekeningen van de Boliches-kreek, drieduizend jaar oud, evenals zijn goede hotelinfrastructuur, zijn prachtige landschap en zijn immense johannesbroodbossen die een roekeloos circuit voor avontuurlijke sporten verbergen. Sommigen zeggen dat het AMARU is, de oude slang van wijsheid, de Andes-culturele maker van beschavingen. Anderen beweren dat het een symbolische weergave is van de Melkweg, en beweren dat er in deze hoek van de Boliches-kreek, aan de rand van Olmos, een spectaculair uitzicht is op de nachtelijke hemel waar de Melkweg opvalt als de enorme ruggengraat van het universum. . Er zijn mensen die zich herinneren dat deze tweekoppige slang ons ertoe brengt de dualiteit van de Andes uit te leggen, dat het een van de favoriete iconen van de Chavín-cultuur is en dat Moches, Nazcas en Paracas het ook onder hun godheden hadden. De waarheid is dat we niet uit onze verbazing kwamen toen we de grootsheid en schoonheid van de rotstekeningen zagen verspreid in een korte ruimte van de stroom Boliches, op slechts 4 kilometer van de kruising van de weg naar Jaén, in het hart van Olmos, de meest noordelijke provincie. van het departement Lambayeque. Het gebied is een natuurlijke samenvloeiing die de invloedsgebieden van de Vicús, Moches, Chimús en Chachapoyas-culturen verenigde, zozeer zelfs dat het precies in Olmos was waar Francisco Pizarro en zijn gastheren uitrustten voordat ze hun reis voortzetten naar Cajamarca, komende van Tumbes en van San Miguel de Piura. Heel dicht bij Amaru vinden we het beeld van een man die naar de lucht kijkt, gegraveerd op een rots die rust op de oude stam van een johannesbroodboom. Het moet bijna een meter hoog zijn en is omgeven door gravures die zijn uitgehold door wind, regen en tijd. Zijn ogen wijzen naar het noorden, zijn ellebogen zijn opgetrokken en hij draagt ​​ceremoniële sieraden op zijn schouders. Op zijn thorax lijkt het zoiets als een wervelkolom met kronkelige lijnen. Een tiental wiggen sieren haar huid ter hoogte van de buik. In de buurt noemden ze hem liever ´´de Inca´´. Verder neemt de verrassing toe als we nadenken over een enorme figuur met een zeer duidelijke Chavín-invloed die op een grote rots is gegraveerd. Het ziet eruit als een labyrint van kamers en gangen, maar als we weggaan zien we het ontwerp van een roofvogel (condor?) In profiel geplaatst volgens het typische ontwerp van de Chavín-kunstenaars. ´´De interpretaties zijn er in overvloed - zegt de architect Luis Marquina, eigenaar van de ecologische schuilplaats El Remanso, in Olmos - maar de waarheid is dat hoewel ze bestudeerd werden sinds de jaren 60, deze rotstekeningen zijn achtergelaten door de culturele autoriteiten van ons land , hun ontwerpen worden uitgewist door erosie en er is geen gebrek aan gewetenloze bezoekers die rotsplaten eruit trekken die met rotstekeningen zijn gegraveerd. Marquina neemt ons mee naar een rots die bekend staat als ´´la Silla del Inca´´

---