---

Door de jaren heen heeft Guatavita zich historisch en wereldwijd onderscheiden als de enigmatische legendarische gemeente "El Dorado", dankzij een inheems verleden en een toeristische toekomst.

Guatavita komt van de Chibcha GUATTAVITA-taal, die zich vertaalt in het Spaans en zegt "LABRANZA DE LA PUNTA EL EXTREMO DE LA SIERRA", zoals de taalkundige Joaquín Acosta Ortegón zegt in zijn Chibcha-woordenboek.

De kroniekschrijver Fray Pedro Simón. Hij geeft ons een heel belangrijk stuk informatie in zijn "Historisch Nieuws", dat ons de kennis geeft dat Guatavita zichzelf Guatafita noemt, wat betekent "hij kan het hardop doen", zeggend dat hij de ruimtes heeft gemaakt die de F hebben veranderd aan haar. V om meer fonetische zoetheid aan een andere naam te geven.



LEGENDE VAN EL DORADO

De oorsprong van de mythe van El Dorado, de beroemdste van degenen die de verkenning en verovering van het Amerikaanse continent stimuleerden, dateert uit 1534, waarin een inheems grondgebied dat Colombia inneemt in de ruimtes van een van de rituele ceremonies van de Guatavita cacique, die gebruikt om de code van soldaten en avonturiers te wekken.

Het naakte lichaam met gouden octopussen kleefde aan zijn huid door middel van een terpentijn-tinctuur, de cacique ging voor zijn volk alleen aan boord in de Guatavita-lagune; om te verbinden met het punt waar de kruisen loodrecht van oever naar oever leidden, badend en in het water werpend, ter ere van de goddelijkheid, waardevolle offergaven bestaande uit stukjes goud en smaragden. Hun liedjes brachten hetzelfde eerbetoon.

Uitgaande van een bepaalde conclusie, was het mogelijk om de studie van de gewoonte van de chibcha's te verifiëren, de legende van de gouden Indiaan werd onthuld door de veroveraars, hij verspreidde zich door het noorden van Zuid-Amerika, hij daalde af naar Peru, en van daaruit naar sommigen later, in de Zilveren rivier; maar in de namiddag om nieuwe en fantastische elementen op te nemen die het totaal verkeerd voorstellen.

De mythe eindigde omdat het geen relatie had met de gouden cacique, en El Dorado werd geroepen naar de regio's van goud en diamanten uit verschillende delen van Amerika, absoluut denkbeeldig, beschouwd als het imperium van onschatbare rijkdom.

Op zoek naar El Dorado maakten ze vele expedities, zo veel dat in 1538, en in een week tijd de drie onder leiding van Belalcázar, Federmann en Jiménez de Quesada, uit respectievelijk Peru, Venezuela en Santa Marta, samenvielen in de verlaten gebieden van Guatavita.

Sir Walter Raleigh valt op tussen de buitenlanders die de beroemde legende verblindden, en die Amerika naar een hersenschim leidde die ook fervente propagandisten in Europa had.



Het was de religieuze hoofdstad van de Chibchas van Zipazgo, in zijn heilige lagune, de hoogste tempel van hun verering van Chie, het water, vierde het de meest pompeuze van zijn ceremonies die aanleiding gaven tot de legende van El Dorado. Guatavita in de Chibcha-taal die de rand van de berg wil bepalen, aldus Acosta Ortegón.

De primitieve stad Guatavita had veel sneeuw op de heuvel Montesillo, de omgeving was de aanvoerdersband van Chaleche, Tuneche en Tuminé; de belangrijkste industrie was het weeshuis, dat opviel als de beste en de beste gewoonte ´´Ze wisten hoe ze goud moesten smelten en vormen. De stichter van de nieuwe stad was Miguel de Ibarra, op 18 maart 1593 toen het contract werd gegund. van de landen.

Op 27 september 1639, tijdens het bezoek van Gabriël Gabriël de Carvajal, terwijl hij Francisco Chacón de Santo Domingo genas, ging hij het land bekijken om te leren hoe hij in zijn positie van steun aan de Indianen werd toegekend. Op 3 februari 1758 begon ik de oidor van Aróstegui en Escoto te bezoeken. De bevolking was 1.264, waarvan 221 onderworpen waren aan belastingen. De telling van vee geeft 480 mensen in 160 gezinnen. Op 1 maart 1771 werden tijdens een bezoek aan Corregidor José María Campuzano y Lanz 1.577 indianen gesponsord, waarvan 333 zijrivieren.

Juan Tomás de Fresneda werd genezen en er waren 214 blanke gezinshoofden en 1064 mensen. Volgens de koninklijke stemming van 1567 werd Fray Sebastián de Morales genomineerd voor Guatavita vóór het Guatavita-klooster, dat de naam San Pedro Mártir kreeg. De priorij duurde tot 1584 toen het als pastorie viel. Bij koninklijke stemming op 27 december 1767 werd de parochie in 1768 overgedragen aan de seculiere geestelijkheid in ruil voor Chiquinquirá. Het is niet bekend wanneer het werd opgericht in de witte parochie.

Sinds haar oprichting lijkt het de hoofdstad van het kanton en van de provincie tot 1930, toen deze politiek-bestuurlijke hiërarchie werd onderdrukt, een categorie die werd gehandhaafd totdat het op 15 september 1967 in de wateren verdween. De bouw van het nieuwe gebouw op 14 november 1964 door de firma Llorente y Ponce de León Ltda., In augustus 1967 begon de verhuizing. De stad bestaat uit 2 familiedelen die een reeks symmetrische huizen zijn waar de inheemse en openbare nederzetting woont, het burgerhuis waar de overheidsgebouwen, pleinen, winkels, restaurants en de kerk zich bevinden. enz. worden enkele relikwieën bewaard in het ´´Museum Parroquial´´.

Het meer dat in de Tominé-vallei ligt, de Guatavita heet ´´Embalse de Guatavita en de dam van Sesquilé´´, het beslaat de gemeenten Guasca en Sesquilé en heeft een lengte van 18 km. door 4 ankers en 38 meter diep, met een capaciteit van 630 miljoen kubieke meter water. Het doel is om de waterstroom in de Bogotá-rivier te regelen in relatie tot de behoeften van de Salto del Tequendama-waterkrachtcentrale, de overstroming van de Sabana te stoppen en water te leveren aan de Tibitó-fabriek voor watervoorziening in Bogotá.

Opmerkelijke feiten

Het kanton Guatavita werd opgericht bij decreet van het Congres van Nieuw-Granada op 11 juni 1839. Het inheemse dorp Guandita valt nog steeds onder zijn jurisdictie, dat werd opgericht tijdens departementale inspectie en later werd opgeheven. De eerste geboorte in Nueva Guatavita was die van Pedro Alberto Muñoz Delgadillo op 15 september 1967; en de eerste tekortkoming was van Ismenia Sastoque op de 21e van dezelfde maand dat de begraafplaats werd ingehuldigd.

Als men zou zeggen dat de Guatavita-band in 1874 werd opgericht door Alejandro Hoyos Rozo, dan was het de beroemdste band in Colombia met de naam ´´een enkel stuk als de Guatavita Band´´ dat sommigen konden interpreteren als eenvoud en armoede. van zijn repertoire, en dat een artikel van Miguel Aguilera zegt: ´´maar in ieder geval in 1882 zal ik de band spelen uit een polka-score gecomponeerd door Don José María Ponce de León, getiteld ´´La Mirla Blanca´´, en ik zal optreden met de band. succes.

Cuenca 1964 presenteert de band een presentatie op de nationale televisie, waarin de meest succesvolle artiesten optreden; in 1967 werd het anders gebruikt en in 1971 werd het opnieuw samengesteld met nieuwe mensen en een aantal van dezelfde instrumenten.

De lagune van Guatavita was het onderwerp van meerdere werken om deze te lossen en te extraheren uit de schatten die op de bodem liggen.



De gemeente Guatavita ligt in de provincie Guavio.

Het stadhuis van Guatavita werd in 1967 verplaatst naar de huidige plaats van waaruit een moderne nederzetting in koloniale stijl werd gebouwd. De ruïnes van de vorige kop bevinden zich momenteel op de bodem van het Tominé-reservoir. Guatavita betekent het einde van de landbouw in de Chibcha-taal. In zijn tijd was het het centrum van aanbidding in het water van Chiosa, en de lokale bevolking waren deskundige weeskinderen, maar in het jaar 1593 beloonde Miguel Ibarra, de stichter van de stad, de inheemse volkeren van de regio. De stad Guatavita duurde tot 15 september 1967, toen het onder water kwam te staan ​​om de waterstroom uit de Bogotá-rivier te reguleren, om onder andere overstromingen op de savanne te beheersen. De bouw van het nieuwe stadhuis begon op 14 november 1964 en in augustus 1967 begon de verplaatsing van de nederzetting totdat de officiële overdracht plaatsvond op 15 september 1967. Momenteel heeft de stad pleinen. , pakhuizen, overheidsgebouwen en andere gebouwen van het openbare type.

Guatavita's met een koud klimaat, op een hoogte van 2680 meter boven zeeniveau. en omdat het een heidegebied binnen zijn grondgebied heeft. ”De wintertemperatuur wordt over het algemeen gegeven in de maanden juni en juli, gekenmerkt door overvloedige rivierneerslag. De droogste temperatuur vindt plaats in de maanden december en januari, waardoor koude en intense verkoudheden ontstaan.



Vee en landbouw; de producten die het moeilijkst zijn: de aardappel, het bos, de tuinboon, de tarwe, de maïs, onder andere ook de kolenwinning. Je grond is erg productief.





BELANGRIJKE PLAATSEN IN GUATAVITA

Oude inheemse begraafplaats

El Dorado Heilige Lagune

Tominé-reservoir

Religieus museum

Inheems museum

Archeologisch museum

Obelisk oude stad

Martos moeras

Plaza de la Cacica

Arena van de Real Maestranza

Oude stad

Lovers Bridge

Humilladero-brug

Heuvel van Montecillo

Mohan-grot

Kerk van de Dolores

---