---

In 1532 waren de Tallanen het domein van de Quechuas en was het Chinchano-opperhoofd genaamd Maízabilca de gouverneur van de vallei. De Franse archeoloog Paul Rivet lokaliseert de Tallanes in het gebied tussen Motupe-Lambayeque, in het zuiden, en Mantas in Ecuador, in het noorden.

De primitieve man van de Morropón-sector leefde in deze ruimte en deze keer ondergedompeld in de sociaaleconomische en politieke invloeden van deze primitieve etnische groepen.

Zozeer zelfs dat de irrigatiewerken van de TALLANES nog steeds worden gewaardeerd. Zoals het beroemde kanaal dat in levende steen is gegraven op een bepaalde hoogte van Cerro de la Cruz, ten noorden van Morropón, waaruit de boeren water uit de rivier Gallega naar de dorre landen van Piedra Blanca en Franco in de buurt van de curacazgo hebben gesneden de Pabor, een kanaal dat is hersteld en momenteel wordt gebruikt voor irrigatie van de gebieden op de hellingen van de heuvels en voor andere sectoren.

Het keramiek dat in veel huaca's van de sector wordt aangetroffen, toont ons het houtsnijwerk als kunstenaars in het gebruik van klei, huaco's, zoomorfen, antropomorfen, fytomorfen, representaties van hun landbouwgebruiken, fysiologische concomitances en polytheïstische representaties. Niet alleen hierin vormden de Tallanes, net als in de landbouw, een belangrijke etnische groep, het bestaan ​​van de Inca-melkveebedrijven tussen Huancabamba en Ayabaca, en naast andere waardevolle informatie zoals de opening van de commerciële route tussen Serran, Huancabamba en Jaén die het verloop van de hoog van de Piura rivier en beklom de Andes in de vorm van stenen trappen.

Waarmee kan worden bevestigd dat de Tallanen die tegelijkertijd door de Inca's werden geannexeerd aan het Chimú-rijk een actieve relatie hadden binnen deze beschavingen in het midden van Piura, inclusief de huidige Morropón-sector in Alto Piura, waar ze lange tijd woonden.

Van de polytheïstische religie aanbaden de primitieve Morropanen de zon, de maan, de hoge landtongen, vogels en verschijnselen, waarvan de oorzaken onverklaarbaar waren: bliksem, donder, enz.

Stomme duizendjarige getuige van de heilige rust in de open kegel van de Maray die het beschermgenie van de vallei was, de naam in Quechua betekent BATAN. Maray is het centrum van wat de curacazgo de MOSCALA was, waar later de veroveraar zich vestigde om de heidense riten van de AYLLUS te vernietigen.

Op deze manier stond de primitieve mens van Morropano in het centrum van deze pre-Inca-culturen en ontving hij volledig hun invloed.

In het noorden met de Ayahuacas,

In het zuiden met de Mochicas en Chimú.

In het oosten met de Huancapampas van Huancabamba.

In het westen met de Yunga's.

Ten tijde van de kolonie, het gebied van Morropón in het oosten tot aan het Huancabambina-gebergte, begon de periode van verovering en verkenning met de beslissing van Francisco Pizarro om Hernando de Soto op een verkenningsmissie te sturen, volgens de kroniekschrijvers dat hij vertrok. de Pabur en toerde op historische dagen door verschillende steden.

Met de verdeling van land tussen Spanjaarden die plaatsvindt in 1501, de kolonisatie van agenten en land dat werd opgeleverd zodra de begunstigde de volgende formule accepteerde: <aan jou, zus-en-zo, zijn zoveel indianen toevertrouwd aan zo'n opperhoofd en leer ze de dingen van ons heilige katholieke geloof>: Zo eenvoudig en gemakkelijk, land en leven gingen over aan de genade van de kolonisator.

De MOSCALA-vallei werd toegewezen aan Juan Escobedo, met het gebruik van 1000 peso's per jaar en indianen. Maar hij verkocht het aan de lilatero DIEGO FONSECA die de eigenaar werd van de MOSCALA-vallei.

Deze verdeling als eigendom was erfelijk van vader op zoon. In zo'n toestand bleef MOSCALA ook achter met zijn 300 toevertrouwde inboorlingen; gelegen tussen de actieradius van de cacique de Serran en El Pabur.

Tijdens het kolonisatieproces stichtten de Spanjaarden hun steden, de eerste was, op Inca-land, die van PIURA LA VIEJA, ongeveer 7 km ten westen van Morropón. Voordat het werd verplaatst, bleef het tussen de 25 en 30 jaar en oefende het zijn culturele invloed uit in elke orde binnen de inheemse groepen van de sector. Dat is ons nagelaten door de <Quebrada de las Damas>, omdat het helder, kalm en koel water is voor persoonlijk gebruik van de Spaanse dames: de naam van de Gallega naar de rivier die ten oosten van Morropón stroomt; dezelfde configuratie van steden met hun centrale paradeplaats, omringd door het stadhuis, de kerk, het politieke bestuur, de residentie van de hoofdpersoon of van hoge rang.

De eerste nederzetting van Morropón bevond zich in de uitlopers van Maray, inheemse bolwerken van groot belang, later werd het overgebracht naar de Moscalá-pampa's, waardoor in de eerste plaats grote ziekten als gevolg van vochtigheid en overvloedige muggen werden vermeden.

In het huidige Morropón dateert deze site uit de koloniale tijd. Het werd opgericht als een provincie op 21 januari 1936 en omvatte de districten Chulucanas, Morropón en Salitral die tot de provincie Piura behoorden en de districten Santo Domingo en Chalaco die deel uitmaakten van de provincie Ayabaca. Het heeft momenteel tien districten, de hoofdstad is Chulucanas, wet nr. 4898, van 22-11-1927, verhief de stad met deze naam tot de categorie van stad door wet nr. 8114 van 31 januari 1936, het werd erkend als een stad.







De provincie Morropón, met als hoofdstad Chulucanas, is een van de belangrijkste in de Grau-regio vanwege de landbouwproductie en de kwaliteit van de gecultiveerde bodems. Het is gelegen in het westelijke deel van de ´´ANDES PIURANOS´´.



Uitbreiding: 3.817 km2 waarvan 2.332,92 overeenkomt met de kust en 1.485 met de Sierra.

Hoogte: 131 m.s.n.m.

Bevolking: 172.596 Inwoners

Klimaat: Koel klimaat, maar heet in de zomer, met een gemiddelde temperatuur van 32 ° C.





BELANGRIJKSTE TOERISTISCHE ATTRACTIES



Natuurlijke bronnen

• Alto Piura-vallei. - Katoen, rijst, maïs, fruitbomen en weilanden domineren.



• Piura-rivier. - Het doorkruist de provincie van oost naar noordwest.



• Santo Domingo, Chalaco, Santiago, Silahua, Huachari en Paltashaco. - Ze vallen op door hun prachtige landschappen met vegetatie en steenachtig gebied.



• De geneeskrachtige lagunes van Cerro Negro. - Gelegen in Cerro Negro, 6 km van Chalaco, grenzend aan het dorp INAMPAMPA, een natuurlijk uitzichtpunt waar u de schoonheid van het landschap kunt waarderen. Het wordt gebruikt door bekende meester-genezers.



Culturele bronnen

• Monte de los Padres. - Voormalige boerderij waar de tweede nederzetting van de Spaanse stad San Miguel de Pïura plaatsvond in 1534, het bestaat uit twee gebieden: Piura la Vieja en La Bocana (of Monte de Los Padres).



• Archeologische zone van Vicús. - Grote Necropolis, gelegen 7 km ten zuidoosten van Chulucanas, op Cerro Vicús en omgeving, tonen de ontwikkeling van een belangrijke cultuur die kostbare werken heeft nagelaten in de goudsmeedkunst en keramiek. Het omvat de Cerro Vicús en Yecala (c 50 km van Piura). Het bevat een overvloed aan heterogeen keramiek met een grote verscheidenheid aan stijlen en soorten. In dit gebied hebben de huaqueros onherstelbare schade aangericht.



• Ruïnes van biechtstoelen. - Op 16 km van Chalaco vallen de indeling en constructie van de gebouwen op.



Een andere middelen

• Conplejo Ganadero del Norte (La Matanza), ontwikkelt werk met runderen en paarden.



• De oliefabrieken van Coochul en Calimex (Chulucanas) produceren essentiële citroenolie en gedehydrateerde citroenschil voor pectines (inputs voor gelatine), waarvan ze exporteurs zijn.



• Baksteenfabrieken, van een ambachtelijk type die het grootste deel van de regionale bouw leveren.



• Kathedraal van Chulucanas: Modern in stijl en Noord-Amerikaans model.



• Zondagmarkten, het berglandschap en typische huizen op het platteland in Chalaco.

---