---

Er is geen eensgezindheid en zekerheid onder historici en kroniekschrijvers over de stichter en de exacte stichtingsdatum van de stad die aanvankelijk Villaviciosa de la Concepción heette in de provincie Hatunllanta. De meest algemeen aanvaarde, gebaseerd op wat werd opgemerkt door de kroniekschrijver Pedro Cieza de León en de informatie in het Groene Boek van Cabildos de Quito, is dat de stichter de opmars was Sebastián de Belalcázar in 1537 op de plaats die vandaag wordt ingenomen door de bevolking van Yacuanquer en de daaropvolgende overdracht naar de huidige situatie werd uitgevoerd door Lorenzo de Aldana toen hij de regio kwam pacificeren in 1539. Andere historici noemen Pedro de Puelles als de stichter die de eerste luitenant-gouverneur van de stad was en de Kapitein Rodrigo de Ocampo.

Hoewel de historicus Emiliano Díaz del Castillo vermeldt dat de schikking plaatsvond tussen 20 februari en 16 maart 1537 en de "stichting" op 19 augustus 1537 de gemeenteraad van Pasto was, om praktische redenen , met het oog op de nabijheid van de herdenking van het vierde eeuwfeest van de stichting, door middel van Overeenkomst nr. 30 van 23 augustus 1938, besloot het om 24 juni van elk jaar, de dag van San Juan Bautista, de patroonheilige van de stad, te aanvaarden als de officiële datum van de herdenking.

Reeds gelegen in de Valle de Atriz, in Valladolid (Spanje) op 17 juni 1559, werd het wapen toegekend aan Pasto, in twee verschillende koninklijke certificaten ondertekend door de prinses Doña Juana, de zus van koning Felipe II en dat bestaat uit een zilveren kasteel en aan de zijkanten vier gouden leeuwen, onder dit kasteel is er een rivier van blauw en wit water die kruist tussen groene bomen, een geel veld en groene aarde en de naam van de stad als San Juan de Pasto dat is nog steeds de officiële.

Tijdens de onafhankelijkheidsoorlogen nam het de realistische zaak aan onder leiding van Agustín Agualongo van inheemse afkomst, waarvoor het, nadat de onafhankelijkheid van Spanje was verkregen en aan zijn geografische ligging was toegevoegd, geïsoleerd bleef en een conservatieve, traditionalistische en culturele zelfingenomen houding vormde. ten opzichte van de rest van het land.

In de 19e eeuw, tijdens een van de burgeroorlogen die die periode in de Colombiaanse geschiedenis kenmerkten, was de stad in 1861 zes maanden lang de voorlopige hoofdstad van de Republiek bij besluit van een conservatieve leider, generaal Leonardo Canal González, die probeerde te confronteren vanuit deze stad veranderde in een kazerne en symbool van het verzet tegen radicale liberalen, voor de liberale leider Tomás Cipriano de Mosquera.

In 1904 met de oprichting van het departement Nariño, wordt de stad haar hoofdstad genoemd.

In 1944, terwijl president Alfonso López Pumarejo in de stad was om getuige te zijn van een militaire parade, nam kolonel Diógenes Gil, commandant van de VII Brigade van het leger, hem bij zonsopgang op 10 juli gevangen als onderdeel van een poging om staatsgreep bekend als ´´El coup de Pasto´´. De militaire opstand mislukte in minder dan 48 uur en de volgende dag keerde president López via Ipiales terug naar de hoofdstad om het bevel over te nemen.





San Juan de Pasto is een stad in Colombia, de hoofdstad van het departement Nariño en tevens het hoofd van de gemeente Pasto. De stad is sinds de koloniale tijd het administratieve, culturele en religieuze centrum van de regio. Het staat ook bekend als de verrassingsstad van Colombia.

Als departementale hoofdstad herbergt het het hoofdkantoor van de regering van Nariño, de departementale vergadering, het departementale gerechtshof, het bureau van de procureur-generaal en, in het algemeen, het hoofdkantoor van instellingen van staatsinstellingen.

De gemeente ligt in het zuidwestelijke deel van Colombia, midden in het Andesgebergte in het bergmassief genaamd Ndo de los Pastos en de stad ligt in de zogenaamde Valle de Atriz, aan de voet van de Galeras-vulkaan en is zeer dicht bij de evenaarlijn.

Het gemeentelijk grondgebied heeft in totaal 1.181 km, waarvan het stedelijk gebied 26,4 km bedraagt.

Weer

Omdat de stad in een inter-Andesvallei ligt op een hoogte van 2527 meter boven zeeniveau en aan de voet van de Galeras-vulkaan ligt, is de neerslag en bewolking vrij hoog. De jaarlijkse gemiddelde temperatuur is 13,3 ° C, het zicht is 10 km en de luchtvochtigheid is 60% tot 88%.

In het stedelijk gebied zijn de belangrijkste economische activiteiten handel en diensten met enkele kleine industrieën of micro-ondernemingen, waarvan ongeveer 50% betrekking heeft op ambachtelijke productie. De grootste bedrijven in Nariño zijn gevestigd in Pasto en hebben voornamelijk betrekking op de productie van voedingsmiddelen, dranken en meubelen.

Landbouw en veeteelt hebben de overhand op het platteland. Op kleine schaal is er mijnbouw.

In het stedelijk gebied, voor de ontwikkeling van commerciële activiteiten, voornamelijk met het buurland Ecuador, zijn er verschillende winkelcentra. De Kamer van Koophandel van Pasto werd opgericht in 1918 en telde volgens haar statistisch jaarboek voor 2008 14.066 commerciële vestigingen waarvan 58,5% zich toelegde op de handel en reparatie van voertuigen.





Op het gebied van beeldende kunst is de stad de bakermat geweest van vooraanstaande kunstenaars zoals schilders Issac Santacruz, Carlos Santacruz, Manuel Guerrero Mora en Homero Aguilar, onder anderen wiens werk lokaal, nationaal en internationaal bekend en gewaardeerd wordt.

In de muziek is het trio van snaarinstrumenten traditioneel dat vergaderingen en feesten vermaakt, waarbij het over het algemeen bolero's en Colombiaanse muziek zoals bambucos of gangen interpreteert. De stad is de geboorteplaats van talrijke nationaal bekende componisten zoals Doña Maruja Hinestroza de Rosero, auteur van de corridor ´´El Cafetero´´.

Theaters en auditoria

De stad heeft een aantal belangrijke podia, zoals het ´´Imperial´´ theater, met klassieke architectuur in U of hoefijzer, ingehuldigd in 1922, met een capaciteit van 500 toeschouwers in zijn kraampjes en de vier verdiepingen met dozen en dat werd uitgeroepen tot Asset of Cultural Interest van nationaal karakter door het Nationale Ministerie van Cultuur in 1998. Sinds 2000 wordt het beheerd door de Universiteit van Nariño, die het heeft verworven en gerestaureerd.

Er is ook een openluchttheater genaamd Agustín Agualongo met een akoestische schil en beheerd door het kantoor van de burgemeester en kleine theatrale zalen die behoren tot privéscholen zoals de Maridiaz-school, de San Francisco Javier-school en de school van de Bethlemitas-zusters.

Musea

De belangrijkste zijn het Banco de la República Gold Museum, het Taminango House-museum en het ´´Juan Lorenzo Lucero´´ museum (Casa Mariana). Er is ook een museum over het carnaval van zwarten en blanken, waar de figuren van enkele eerste prijswinnende praalwagens worden tentoongesteld.

Culturele centra

De Banco de la República heeft het ´´Leopoldo López Álvarez´´ cultureel centrum gebouwd en beheerd, dat een bibliotheek, tentoonstellingsruimten, multifunctionele ruimten en een lobby heeft die is ingericht voor kleine concerten.

Sinds 2004 is er de Plaza del Carnaval y la Cultura, gebouwd waar vroeger de transportterminal van de stad was, gepland en ontworpen als een stadsvernieuwingsproject, maar vooral om een ​​podium te geven aan het carnaval van zwarten en blanken zoals zijn vorm is. Het werd ontworpen om de grootste zichtbaarheid te bieden aan de toeschouwers van de optochten die daar hun hoogtepunt bereiken.

Ambachten

Pastuso-houtwerkers, meubelmakers en beeldhouwers zijn beroemd sinds de koloniale tijd.

Maar de meest karakteristieke en originele van de culturele en ambachtelijke manifestaties van de pastusos is de uitwerking van gebeeldhouwde houten gebruiksvoorwerpen bedekt met een hars verkregen uit de vrucht van een oerwoudstruik uit de Andes, genaamd Mopa - Mopa; gebruikt een verfijnde handmatige techniek uit de pre-Spaanse periode, bekend als Barniz de Pasto. De bereikte verfijning stelt ons in staat utilitaire of decoratieve objecten van grote schoonheid en artistieke waarde te verkrijgen die het ambacht overstijgen.

Evenzo is het zeer kenmerkend voor de stad het kaffineer handwerk van houten voorwerpen met behulp van dunne gekleurde groentevellen, verkregen uit graanstro en waarmee tekeningen en figuren worden gemaakt met resultaten vergelijkbaar met die van ingelegd of inlegwerk.

Gastronomie

De representatieve gerechten van de typische gastronomie van San Juan de Pasto (Colombia) zijn het product van rassenvermenging en de uitdrukking van de vruchtbaarheid van de landen en de bedrijvigheid van de mensen. Het meest representatieve gerecht is gegrilde cavia; Onder de meest voortreffelijke desserts vallen het paila-ijs en de dulce de chilacuán op, en amasijos zoals quimbolitos en empanadas de añejo.

Het belangrijkste festival is het Carnaval van Zwarten en Blanken, uitgeroepen tot cultureel erfgoed van de natie door het Congres van de Republiek Colombia in april 2002, en op 30 september 2009 toegevoegd aan de lijsten van mondeling en immaterieel erfgoed van de mensheid door UNESCO wordt voornamelijk gevierd op 4 januari (aankomst van de Castañeda-familie), 5 januari (zwarte dag) en 6 januari (witte dag) van elk jaar, met evenementen en kenmerken die deze festivals uniek maken in het land en in de wereld. Rond deze data zijn in de loop van de tijd andere vieringen toegevoegd, waarbij altijd de karakteristieke kenmerken van de lokale en regionale cultuur worden benadrukt, de meest inheemse en lokale cultuur wordt benadrukt, een onvermijdelijke referentie wordt op de kalender van festivals in Colombia en een aanzienlijk aantal trekt van toeristen, vanwege zijn populaire festivals in straten en pleinen, optochten van praalwagens, vergelijkingen en murga's met brede volksdeelname.

Feest van de Maagd in La Cocha. In het dorp El Encano worden op 11 februari liturgische en feestelijke evenementen gehouden ter ere van de Maagd van Lourdes, die wordt aanbeden in een kapel op het eiland ´´La Corota´´ in Laguna de la Cocha. viering met een aantrekkelijke nachtelijke processie van boten die voor de gelegenheid zijn uitgedost.

Feest van de guaguas de pan. Voorouderlijk agrarisch festival van de zomerzonnewende en dat wordt gevierd op de dag van San Pedro en San Pablo, op 29 juni, in de townships Jongovito, Genoy en Obonuco, waarin altaren met de figuren van brood genaamd ´´castillos opvallen de guaguas de pan´´ door gastheren of feestgangers.

De belangrijkste attractie in de gemeente Pasto is ongetwijfeld het meer van Guamez of de lagune van La Cocha, gelegen op 27 kilometer van de stad Pasto, 45 minuten over een verharde weg. Op de camping kun je genieten van het landschap, de lokale keuken gebaseerd op de bereiding van regenboogforel, sportvissen en boottochten.

Voor liefhebbers van cultureel toerisme. Naast de bovengenoemde musea biedt de stad bezoekers de artistieke rijkdom van zijn kerken, waaronder de 18e-eeuwse kerk van San Juan Bautista, de kathedraal, de kerk van Nuestra Señora de las Mercedes, de kerk van San Felipe, de kerk van San Sebastián of ´´La Panadería´´, de Tempel van Christus de Koning, Santiago Apóstol en de kerk van San Agustín.

Voor ecotoerisme is er het Chimayoy Milieucentrum, wat in Quillasinga betekent "de zon tegemoet gaan". Gelegen op 4 km van de weg die San Juan de Pasto verbindt met het binnenland van Colombia, is het een ruimte voor milieueducatie, toerisme en onderzoek en ecologische instandhouding; Het heeft lange ecologische paden en diverse activiteiten die op methodologische wijze streven naar een integratie van mensen en de gemeenschap met de omgeving, waarbij ecologische projecten worden bevorderd en versterkt.

---